گاه که پنجره ها
خسته از انتظارهای دورودراز
به سیاهی شب خیره می ماند
گاه که دلتنگی
لحظه به لحظه خویش را
به تنهایی ام می کوبد
هراسان از یک سکوت ابدی
در خود فرو می روم
و مرگ در ذهن من
تنها،
تجسمی می شود
از روز های
بی تو بودن...
س.ف
نظرات شما عزیزان: